Mireille Rolande Critié : Innerlijke vrede scheppen en beleven

Ik heb er altijd van gedroomd om mij in te zetten voor kinderen. Omdat ik ook graag rechten wilde studeren, heb ik de twee dan maar gecombineerd: als advocate kinderen verdedigen. Toen ik mijn diploma had behaald, begon ik een stage bij een ngo, waar ik een opleiding over conflictoplossing op het werk kreeg. Die opleiding was bijzonder interessant, ze bracht een wetenschap aan die psychologie, recht en sociologie combineert. Wat mij ook aansprak was dat het niet alleen over rechtsregels ging, maar ook over de relatie tussen mensen. Ik legde al snel de link tussen vredegericht opvoeden van kinderen en conflictoplossing. Ik ben er diep van overtuigd dat kinderen alleen maar kunnen (en mogen) opgroeien in een vredevolle, familiale, educatieve en sociale omgeving. Kinderen verdedigen betekent voor mij hen leren hoe ze hun eigen vredevolle wereld kunnen uitbouwen, want zij zijn de volwassenen van morgen. Door met kinderen over vrede te praten, heb ik zelf ook veel geleerd.

Mireille Critié

Mijn waarden

Voor veel mensen betekent vrede de afwezigheid van oorlog. Voor mij is het eerder een harmonie die er moet zijn tussen individuen, gebaseerd op waardering en aanvaarding van de andere. Die waarden, die de vrede in stand houden, zijn de voorwaarden om samen te leven in gemeenschap. Vrede heeft te maken met persoonlijke ontwikkeling, die naar mijn mening gericht moet zijn op zelfontplooiing, zelfverwezenlijking en innerlijk evenwicht.

… en de ervaring in Ivoorkust en Tsjaad

Van 2006 tot 2013 werkte ik in een centrum voor vredesonderzoek en -actie en sinds 2013 bij “Vie Saine” (mijn ngo in Ivoorkust). In beide jobs richtte ik mij volledig op de opvoeding van kinderen over vrede, omgangsvormen en de waarden van samenleven. Ik merkte dat gaandeweg een nieuwe dimensie in hen vorm kreeg: niet zozeer de sociale dimensie die ze opbouwden in relaties met elkaar, maar vooral een persoonlijke verandering. Door ze te leren over vrede en samenleven waren er die helemaal openbloeiden, terwijl ze tevoren nog timide of gesloten waren of zelfs angst hadden voor anderen. Mijn korte ervaring als consultant in Tsjaad in november 2014 heeft veel indruk op mij gemaakt. Ik werkte er samen met kinderen van de school Notre Dame de la Paix van N’Djamena. Het land komt uit een 30-jarige crisis en de meeste kinderen waren psychologisch zwaar getekend door geweld. Het trof mij dat kinderen tussen 5 en 12 jaar niet in staat waren om te lachen. Een lach is de ziel van een kind. Na een hele tijd werken rond vrede en samenleven met spelletjes en andere activiteiten konden ze stilaan weer op een natuurlijke manier lachen. De activiteiten brachten hen samen en ze konden er hun verhaal kwijt. In een activiteit rond conflictoplossing vroeg ik hen om de conflicten te herbeleven en te zeggen wat ze beleefd hadden, om hun gevoelens uit te drukken en uit te leggen hoe die conflicten sporen hadden nagelaten. Ik kreeg op die manier toegang tot hun gevoelens van pijn en vreugde en via vredesopvoeding kwam ik uiteindelijk tot persoonlijke ontwikkeling. Zo heb ik blokkades kunnen losmaken die de persoonlijke ontwikkeling en de volledige benutting van hun potentieel beletten. De enige manier om vrede te bereiken is alle potentieel uit mensen naar boven halen en zorgen dat ze hun eigenwaarde vinden.

Rolverdeling in het team

Het werk dat ik vandaag doe is het resultaat van een lange persoonlijke evolutie en een hecht team rond mij. We werken samen met volwassenen en vooral met kinderen rond waarden. Het is belangrijk dat iedereen zich erin terugvindt. Heel het team integreert, verinnerlijkt en leeft naar de verschillende waarden die naar boven komen in de opleiding. Na de activiteiten worden er bijeenkomsten georganiseerd om de vinger te kunnen leggen op de fouten die we maakten en te bepalen hoe we voortgang kunnen maken.

“Zin geven aan je leven”

Dit is de naam van een vormingsproject rond waarden dat ik ontwikkeld heb voor jongeren. In Ivoorkust is het vooral bedoeld voor jongeren die de draad kwijt zijn. Er is bij die jongeren een grote nood aan oriëntering om zichzelf te realiseren. In de opleiding zijn er bepaalde aspecten waarmee ik rekening houd: ze moeten een project uitwerken dat één of een paar jaar van hun leven behelst. Zoals in een klassiek project zijn er algemene en meer specifieke doelstellingen die gekozen worden in het licht van wie de jongeren zijn, wat ze geweest zijn en waar ze naartoe willen. Aan een jong meisje dat graag juriste wil worden, vragen we bijvoorbeeld wat ze al gerealiseerd heeft in haar leven en daarna begeleiden we haar met de opleiding “Zin geven aan je leven”. De jongeren worden opgevolgd en hun evolutie geëvalueerd. Vanaf het begin proberen we door te drukken dat ze niet per se hetzelfde werk moeten doen als hun ouders en niet alleen voor het geld moeten gaan werken. Het werk moet gezien worden als begeleiding naar zelfrealisatie.

Een voortdurende motivatie

Dankzij dit werk heb ik mezelf kunnen ontplooien en ik merk dat het aanstekelijk werkt bij mensen rondom mij. Dit zien en voelen is gewoon fantastisch. Het is mijn motivatie om vooruit te geraken want het resultaat is er: mensen vinden hun waarden terug. Dit jaar wil ik meer mensen bereiken door voordrachten te geven over mijn acties en de insteek van mijn opleiding uit te leggen. Ik kom veel mensen tegen die zichzelf beter willen begrijpen, die willen weten waarom ze hier zijn en die dingen willen aanpakken, voor zichzelf en voor anderen. Ik denk dat dat kan.

TEKST OPGETEKEND DOOR BERNADO MARIANO HOUENOUSSI