Als je dit nummer in zijn geheel leest – doen dus! – vind je er een mooi contrast in terug: Er is aan de ene kant de institutionele logica van de ngo’s, die stelling willen nemen tegenover een thema (gezondheid of milieu bijvoorbeeld). De trots waarmee ze dat doen kan een obstakel vormen voor complementariteit met andere ngo’s. Aan de andere kant is er de individuele logica van Assane Awe, die van kennis de uiting bij uitstek maakt van uitwisseling en nederigheid. Dit roept twee bedenkingen op. 1) Geen van beide logica’s, institutioneel of individueel, kan winst boeken zonder negatieve effecten op de andere. Het is dus geen kwestie van kiezen, maar van samenvoegen: “De wetenschap van het associëren is de moeder van alle wetenschappen”, zou Alexis de Tocqueville zeggen. En 2) Omdat de werkelijkheid uit mensen bestaat met verschillende visies et omdat de uitdagingen stilaan planetair worden, kan je haar niet in één of twee thema’s vatten. Laat ons de tussenschotten afbreken en, bijvoorbeeld, kruispuntdenken toepassen (lees het Instrument) of een kritische kijk hanteren, zoals Frank Verstraeten doet. Veel leesplezier!