In 2011 heeft Echos Communication een grote enquête gehouden in de Belgische ngo-sector over het verband tussen ontwikkelingssamenwerking, individueel gedrag en werkrelaties.
Sinds de Verklaring van Parijs en de actieagenda van Accra zijn twee debatten bijzonder hot in de ontwikkelingssector: de kwestie ownership en de kwestie empowerment. Beide thema’s – en dat maakt het zo moeilijk – hebben een belangrijke gedrags- en relationele dimensie. Zich een project toeëigenen wil zeggen dat men er zijn eigen zaak van maakt. En dat veronderstelt een attitudeverandering: menis niet langer degene die geholpen wordt maar de actor die zijn toekomst in handen neemt. Niet eenvoudig, zowel in het Zuiden als in het Noorden. Empowerment is voor de ‘begunstigde’ in het Zuiden veel meer dan kennis overnemen van de ngo in het Noorden. Leren heeft alles te maken met motivatie. In sommige gevallen is die duidelijk aanwezig, in andere situaties hebben de mensen gewoon geen zin om de verwachte kennis en vaardigheden aan te leren. De motivatie is al helemaal zoek wanneer de eigen kennis en vaardigheden van de ‘begunstigde’ niet gevaloriseerd worden. De combinatie van een laag zelfbeeld en een externe blik die zich concentreert op de gebreken, doet de rest.
Hoe hou je daar rekening mee in de dagelijkse realteit? Hoe kunnen we een verandering van mentaliteit en gedrag bevorderen en de motivatie versterken? Hier bevinden we ons op het heikele terrein van gedrag en relaties.
Echos Communication heeft een kwalitatieve enquête gehouden om een eerste inzicht te krijgen in deze materie. De enquête gaat niet over de thema’s ownership en empowerment maar over het onderliggende menselijk gedrag in twee verschillende toepassingsdomeinen: human resources management (HRM) en de relatie met de partners in het Zuiden. Twee onderzoeksvragen vormen de rode draad van de enquête:
- Waar situeren de ngo’s zich met hun human resources management? Behoren ze tot die organisaties die vinden dat de menselijke middelen gemanaged moeten worden zoals alle andere? Of zijn zij eerder overtuigd van het potentieel van elke medewerker en zorgen zij ervoor dat die medewerkers kunnen openbloeien? Of bevinden ze zich ergens tussen deze twee extremen?
- Als de ngo’s het menselijk gedrag echt beschouwen als een uitdaging, geven ze zichzelf dan de middelen om daaraan tegemoet te komen? Vinden ze een goed evenwicht? Is er een openheid voor nieuwe methodes en hulpmiddelen? Vandaag krijgt u de eerste betekenisvolle resultaten, later volgt de volledige studie.
Alle resultaten vindt u in de posts “Enquête”. Veel leesplezier!
