Fuck The Poor. Een sociaal experiment met pit: The Pilon Trust stuurde een actievoerder de straatstoep op met bord en folders met de boodschap “Fuck the poor“. Het ongeloof, de verachting, de verontwaardiging, de woede van de voorbijgangers zijn hartverwarmend. “We know you care“, gaat het filmpje verder, waarop een tweede experiment volgt waarin diezelfde campagneman deze keer een bord en folders met de boodschap “Help the poor” aan de voorbijgangers aanbiedt. Een versnelde tred, wegkijkende ogen, een verontschuldigend glimlachje, meer valt er niet te oogsten. Worden we enkel nog door schokkende beelden of uitspraken tot nadenken en actie gebracht? Een oprechte wake-up call om het eelt van onze ziel te schrapen…
Een antiracistische menselijk zoo: doeltreffend of schandalig?
Sinds enkele maanden heerst er een felle polemiek rond de tentoonstelling Exhibit B van de Zuidafrikaan Brett Bailey. De kunstenaar heeft een uitdagend procédé bedacht om racisme aan te klagen en om de oude koloniale machtsbastillons met hun verleden te confronteren. Hij reproduceert het principe zelf van de koloniale tentoonstellingen die waarover hij spreekt. Een parcours van twaalf levende installaties neemt de bezoeker mee op een wandeling doorheen het geweld dat werd aangedaan aan Afrikaanse volkeren, tot op de dag van vandaag. Sommigen doen de tentoonstelling af als ‘Een aanslag op de menselijke waardigheid’ en hebben verkregen dat de tentoonstelling in Londen geannuleerd werd en in Parijs voor het gerecht gedaagd werd (zonder succes). Gebruiken om aan te klagen, word je daardoor moordenaar van de waarden die je juist hoort te verdedigen? En als we ons van debat vergissen? Guillaume Mivekannin, die de rol van de slaven in de tentoonstelling incarneert, kijkt heel anders naar het kunstwerk waaraan hij fier is mee te werken: “de kijker vastgrijpen, hem met een blik bezweren, dat is juist de rollen omkeren. De voyeur is niet diegene waarvan men het denkt.”
n’GO 21 – Fabrice Monteiro
Monsters van vervuiling: de scheppingen van morgen? ‘The Prophecy’: met deze titel waarschuwt de Belgisch-Beninse fotograaf Fabrice Monteiro de toekomstige generaties. Een monster van vervuiling, uit de schoot van de aarde geboren, dat een baby in het afval werpt: een beeld dat naar de keel grijpt en op gewelddadige wijze herinnert aan de noodzaak om ontwikkeling en consumptie met elkaar in verband te brengen. Fabrice Monteiro zegt hierover: « Met deze collectie combineer ik kunst, cultuur en de Afrikaanse traditie, in de hoop een sterkere impact uit te kunnen oefenen op de geesten. Hier zien we Gaia, Moeder Aarde, die haar djinns (geesten) aan de mensen doet verschijnen om hun een boodschap te brengen van verantwoordelijkheid en een ecologische bewustzijn bij hen wakker te maken.»
Voor u gelezen
Tradities in de maalstroom van de culturele dynamiek
‘t Zijn boeiende tijden.
De globalisering opent de weg naar interculturele ontmoetingen, maar tegelijk brengt ze een tegengestelde beweging op gang waarbij volkeren zich terugplooien op hun culturele identiteit, op zoek naar referentiepunten. Erfgoed is vandaag een actueel thema in de media en daarmee is het de stoffige folkloretijdschriften helemaal ontgroeid. Getuige daarvan de heisa rond Zwarte Piet. Wie weet nog van welk hout pijlen te maken? Voorwerpen, tradities en denkbeelden uit het verleden hebben een onbetwistbaar historische waarde, maar uitgebreid onderzoek naar culturele dynamiek toont duidelijk aan dat ons erfgoed voortdurend in beweging is en niet tot een statisch relikwie mag herleid worden. Maatschappelijke veranderingen hebben doorheen de geschiedenis steeds gezorgd voor een nieuwe kijk op erfgoed. Discriminatie op basis van geslacht, religie, ras of seksuele voorkeur was in eerdere tijden de gewoonste zaak van de wereld, maar vandaag onaanvaardbaar. Wat we vroeger niet belangrijk vonden, zien we nu heel anders. En omgekeerd. Veranderingen horen bij het leven. Niet altijd gemakkelijk…
){kind=link}